καταπερίξυσις

καταπερίξυσις, ἡ (Α)

(δ. γρφ. αντί κατάξυσις)

ξέγδαρμα, ξέσχισμα, αμυχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + περίξυσις (< περιξύω «ξύνω γύρω γύρω»)].